Mijt bij paarden

Meteen naar de behandeling

Tekenen en symptomen van mijten

De beenschurftmijt is de meest voorkomende soort in Nederland. Deze aandoening komt vaak voor bij friezen, shire en tinkers. De mijt nestelt zich graag in de warme, vochtige kootholte bij deze rassen.

Veelvoorkomende symptomen die kunnen duiden op de aanwezigheid van mijt zijn het kauwen op een been of voet, het consequent stampen van een bepaalde voet, het krabben van de ene poot op de andere en het krabben aan hekken, waterbakken en hekken.

Symptomen van mijt zijn onder meer rood worden van de huid, korstachtige, haaruitval, jeuk en irritatie, verdikking van de huid en zwelling van de onderste ledematen. In ernstige gevallen, vooral wanneer het paard over de aangetaste plekken wrijft of kauwt, kunnen sijpelen, open wonden en secundaire schimmel- of bacteriële infecties optreden.

De mijt komen het vaakst voor aan de buiten- en binnenkant van de koten, de hielknobbels, de achterkant van de kogel en de zijkant van het kanon, maar het is belangrijk op te merken dat mijten overal op een paard kunnen leven.

Mijten kunnen lastig te bestrijden zijn, omdat ze maandenlang kunnen overleven op plekken waar ze huidresten aantreffen: staldekbedden en -vloeren, dekens, zadeldekens en zelfs verzorgingsapparatuur.

Hoe weet u of uw paard mijten heeft? 

De eenvoudigste manier om vast te stellen of uw paard al dan niet mijt heeft, is door de haren aan de achterkant van het been (op verschillende plaatsen) te scheiden en te zoeken naar huidirritatie en vuil dat doorgaans wordt veroorzaakt door een milde vorm van veermijt. Je kunt je dierenarts ook vragen om een ​​huidafkrabsel te maken, maar dan moet je de veer wel scheren om dat goed te kunnen doen.

Je kunt zien dat er weliswaar wat vuil in het haar zit, maar dat er geen vuil is veroorzaakt door mijten en dat er geen huidirritatie is.